Bir iman ruhunu yitirdi yalandan,
Cennetten, yiten Havva gibi,
Bir elmanın saadetine düşmüştü her şey,
Nazımsın diyordu ona,
Ve yahut Cem/al-i Süreya,
Sustu, Havva’sına olan susuzlukla sustu.
Dizleri üstüne çöktü gömleğinin düğmeleri,
İliklerinden iplikleri beraat etti,
Çırılçıplak kaldı göğsünün tüyleri,
Can havli, bir parmağı sur deliğinde,
Ayağı dünya dibinde takoz,
Aşk, merhamet salgılıyor bilincine yabancı organlara,
Mesela dalağına, karaciğerine,
Kalbim ağrıyor…
Atletine yapışan ter gibi,
Vücudumdan iniyor aşk,
Yüzümü mes-h ediyor kutlu teyemmümüyle,
Sağa çek adam binecek kederin kaldı durakta,
Duydu Havva;
Ağladı,
Gözlerinin gözü önünde,
Ut/anmadan ağladı yüreği,
Yaş gözüne mah-sustu,
Ben sana mahpustum,
O ağladı,
Ben ağladım,
Islandı cennet,
Islandı cin/et.
İns/anlar yanlış,
Seni doğru,
Elma doğru,
“Ah” hala makamının en görkemli kelimesi,
Seni sevmek yüreğimin tövbesi,
Amin.



Nöbetçi_pynst