ANNEkimseye ses etmiyorum usul usul geberiyorum anne anlatmıyorum yarım kalan masallarımı umutla beslenen çocuklara ayaklarım çıplak koşuyorum bu ölüm köprüsünü yorulmanın ne olduğunu çok oldu bilirsin unutalı sabahı beklemiyor gözlerim sebebim oluyor bu yıldızlar... anne ; usul usul çekiliyorum senden arta kalan kabuğa üşüyorum ister istemez elim kolum kor bir yalnızlığa gebe şimdilerde beni yeniden getir bu dünyaya anne , bu soğuk tenefüs ağır gelecek göğsümün vebaline hissediyorum ... anne ; usul usul çekiyor ellerini yelkovandan akrep sorarlarsa söyleyemem nedenini bu hunhar aceleciliğin çıktığım son sabaha asıveririm lal bedenimi en çok çok sürmez bitiveririm öyle sessiz sedasız... bi kaç dipsiz gece kalır aklımda kalsa kalsa birde emzirdiğin o koku üç yaşımın minnacık avuçlarında gerisi boş,gerisi gerceğe oldukça uzak acı bir masal anne ilişmesinler kayan yıldızlara sokak çocukları sülük gibi yapışmasın alnımıza beynimizi kemiren bu ihanetler kendimden daha düşman kesilişim neden kendime anne ? ,,,, anne; kirlenmişliğinden utanacağı yok bu dünyanın bu lekeleri nasıl yakıştırmış o masmavi gerdanına denizler yağmalanmış düşler beşiğinden düşmüş bebeler kadar mahsun doğuyor her sabaha güneş varlığımın altında kalıyorum artık bucak bucak kaçıyorum aynalardan ardım sıra adını sayıklatıyorum kaldırım taşlarına usul usul seni özlüyorum anne ... Gülşah Gayret ,,, |
seni özlüyorum anne güzel şiirdi
insanın sayfandan ayrılası gelmiyor
fırsat buldukca okuyorum yüreğine kalemine sağlık