İşin içinden çıkabilmemiz için kitaba, şiire ve insana dönmeliyiz. Kalite ve karekter sorunu yaşamaktayız. İstenmediği halde yapılan en iyi şey sinir savaşı, kör dövüşü olmakta. İnsanlığın ve uygarlıkların gerisinde kalmaktayız. İhtişamlı tarihimizin gölgesi bile bize ağır gelmekte. Bıraktıkları şiir, mimarı ve uygarlık eserlerine bir yabancı gibi bakmaktayız. Biliyoruz ki Osmanlı hakanı kanuninin bile bir divanı vardı. İkinci Abdülhamit yorgunluğunu marangozluk yaparak atıyordu. En önemliside genç neslimizin o harika enerijisi olumsuz ve verimsiz şekillerde zayi olmakta. Üretmeyen kişi ler olarak sigara duman larında vb. durumlarda zamanın içine girememekteyiz. Ömürler heba oluyor. Şiirle ne ilgisi var deniliyorsa tarihe bakılsın yeter. Sonucun sonucu kaotik durum, ardından korkular, bitmek bilmeyen tedirginlikler, bayağılaşan ilişkiler. Karşılıklı suçlamalar. Bundan sonrası korku edebiyatı artık, yasaklar yasaklar.