Çoğalırken yalnızlıklargözlerimin ç/arkına park eden yetim yüzlü çocuk ayrılık kamaşırken mavi küreden simsiyah bulutlar dağ başında yerini beyazlara bıraktı ak pak umutlarım karalar bağlarken gidiniz bozgun bir aşkın kangren hikayesi iken neden serkeşlik serserilik dehlizlerinde fütursuz bir haldesiniz hesapsız çıkarsızım oysa müphem telaşlar içindesiniz kurudu deniz gözlerimde sığ bir limana demirleyiniz alev bakışınızı ararken yıldızlarda alazında tutuşur gönlümüz nasıl nasır tutar yüreğiniz şimdi yağmur mevsimindeyiz gözlerimin ikliminden göçünüz rutubetli penceremin pervazına zemheri gecelerinde asılırken sarkıtlar şafağı öpüyor tuz kokulu şiirlerimiz kimsesiz yüreğimde çoğalıyor yalnızlıklar ki açıyordu yediverenlerde düşlerimiz firari g/özlerim özlemle tutuşurken köz olurken ömrümüz mahir susuşlar içindesiniz yokluğunuzdan çoğalan yoksulluğuma eşlik etmeyiniz gidiniz… AA |
park eden
yetim yüzlü çocuk ayrılık
kamaşırken mavi küreden
simsiyah bulutlar
dağ başında
yerini beyazlara bıraktı
ak pak umutlarım
karalar bağlarken
gidiniz
bozgun bir aşkın
kangren hikayesi iken
neden serkeşlik
serserilik dehlizlerinde
fütursuz bir haldesiniz
hesapsız
çıkarsızım
oysa müphem telaşlar içindesiniz
*****
Saçların bulut
Rüzgâr bende
Nehirler ekilir yüreğime
Susarsan yalnızsın.
Kabul edişten çok yüzsüz bir tümcede yitersin.
Kemirirken isyanını körelen bir miat yığarsın ruhuna.
Coşkusuz ve yılgın bir tebessüm giyinir yüzüne mecalsizliğin gölgesini saldığı yüreğinden.
Ya konuşursan yalnızlığın basamağından uçurumun dalına tutunursun yine.
İki şeydir haritasının uçları şu kahrolası derin tekilliğin.
Susmak ile konuşmak arası ince bir nüans.
Bir şeydir iki şey arasında kalan iki şeyinde sınırlarına dokunarak var olan.
Bu yüzden bir bilmecedir yalnızlık.
kurudu deniz gözlerimde
sığ bir limana demirleyiniz
alev bakışınızı ararken yıldızlarda
alazında tutuşur gönlümüz
nasıl nasır tutar yüreğiniz
şimdi yağmur mevsimindeyiz
gözlerimin ikliminden göçünüz
rutubetli penceremin pervazına
zemheri gecelerinde
asılırken sarkıtlar
şafağı öpüyor
tuz kokulu şiirlerimiz
kimsesiz yüreğimde
çoğalıyor yalnızlıklar
ki açıyordu yediverenlerde düşlerimiz
firari g/özlerim özlemle tutuşurken
köz olurken ömrümüz
mahir susuşlar içindesiniz
yokluğunuzdan çoğalan
yoksulluğuma eşlik etmeyiniz
gidiniz…