Can çiçeğim has bahçeye sam değdi
Yapraklar kurudu çiçekler açmaz
Ayrılık hırkası boynumu eğdi
Aklım vazgeçse de gönlüm vazgeçmez

Sarıldım beklerim sabır taşına
Besmele yazılmış hilal kaşına
Yaşadım yılları boşu boşuna
Kevser sunsalar da boğazım içmez

Yol yarıyı geçti ömrüm gidiyor
Kurt girdi gövdeme bedeni yiyor
Doğduğum topraklar gel gayrı diyor
Bülbüller firarda turnalar uçmaz

Akıl tutulması olsa bu gerek
Dost bildiklerim de çıktı engerek
Kan revan içinde sinemde yürek
Karanlık dünyama gün ışık saçmaz

Doruğum dumanlı kar var başımda
Sıra sıra dertler düştü peşimde
Birşey istemedim evlât dışında
Nedense kaderim yakından geçmez

Kul Garib’im zincirleri kıramam
Öyle her menzile varıp giremem
Bu dünyada ben murada eremem
Kör oldu gözlerim alemi seçmez
Bülbüller firarda turnalar uçmaz

Emine Çerçi