ÇAY
ÇAY
’Aşkının ateşiyle yansa da dudağımız Çaydan başka içecek görmedi bardağımız’ Bir ünsiyet kurarım demliğin tiz sesine Başı bozuk anılar dizilirler hizaya Seni kime değişsem hangi dost nefesine İçmediğim zamanlar bırakırım kazaya Tek yudum meydan okur gama salar adamı Özlemin duman duman doldururken odamı Hayat denen sahnenin perdeleri tüllenir O mazi ki gözümde yavaş yavaş küllenir Kokusu buram buram yayılırken her yana Penceremin önünde anıları işlerim Tek suçlu oymuş gibi sitem edip zamana Elimde çay makasım biçiyorken düşlerim Eski albümlerimden bazen hesap sorarım İçinde sen olmadan nasıl hayal kurarım Belkide çay taşırken tozlanmış yollarından Belki çay sepetinden ağrıyan kollarından Çekilirken üstüme cenderesi gecenin Umut bazen göz kırpar yanar da bir kör ışık Çay fallarında kalan hayali bilmecenin Sana düşen tarafı yine karmakarışık Madem demli bir bardak kalan olur elime Bende arzularımı hapsettim hayalime Saymadım köşeleri kaç kere adımladım Yine bu akşam çayı seninle yudumladım Ayşe Kadıoğlu Yıldız 9haziran2014 |
NİCELERİNE SEVGİMLE