Şiir yanar, kelam yanar, dil yanar
Şu garip boynumu dâra verdiler
sineme onanmaz yara verdiler ateşi aşk ile nâra verdiler alev yanar, ateş yanar, kül yanar yarıldı yer, arşı sardı ağıtlar yandı yürek, yandı bütün kağıtlar kalem yazmaz silindi hep satırlar şiir yanar, kelam yanar, dil yanar bükülmez dağ idim eğildi başım bekledim çatladı son sabır taşım bilmem kaç yıl geçti, kaç oldu yaşım günler yanar, aylar yanar, yıl yanar bir kızı severdim öyle uzaktan bin dilek diledim olmadı haktan kurtuluş olmadı kahpe tuzaktan hayal yanar, sahra yanar, çöl yanar ateşlere verdim gönül dağımı bitirdim gam ile gençlik çağımı târumar eyledim sevda bağımı bahçe yanar, bülbül yanar, gül yanar ağular devirdim doldukça tasım ben bittim bitmedi gönülde yasım gönlümdeki ah’tır bütün mirasım sazım yanar, sözüm yanar, tel yanar Nuri CAN |