soyundum sevinçleri ayaza çekmiş alaça bir eylül akşamında
iğreti duruyor yüzümde gülüşler nemli gözlerimde sevinçler
sonbahar yapraklarıyla beraber tüm keşkelerimi soyundum....

avuçlarımda kalan bir dualık aminler titreyen dudaklarımda
sağır cümleler arasında boğuluyor isterik hıçkırıklara adın......

artık dingin yüreğim acının kıyılarına demir atmış
mavinin en derininde canhıraş umutlarım can cekişmede kaygısız..

son bir ahlık iç çekişlerimle başlaya sağnak sonrası
siler rüzgarlar süzülen son damlaları göz pınarlarımdan
ve sen sinmiş kokun sinmiş bu canı mı tenden alırda
götürür benden söker içime kök salmış acını siler.....

bu gece yaktım hem kendimi hem gölgemi yok saydım seni
bu son gece ve son fasıl son bir yudum nefes sen
yüreğim kayıp bir lahit yazıları silinmiş taş parcası işte
kimliği belirsiz kimsesizler diyarında kayıp sensiz...

oysa senli nice düşleri koynumda büyütmüştüm
o bal damlası gözlerinli renk cümbüşü gök kuşağı sevinçli
şimdi mavilerini yitirmiş bir gökyüzü karalara bulanmış
gecenin siyahında boğuluyor düşlerim hercai hülyalarım...

kahır dolu içim yumruklarım sıkılı saklıyorum kinimden seni
içimdeki bendeki seni bendeki korkunç nefretten seni...
her yanım ihanet kesiği kan revan yaralı
sızdıkça acılarım içimden donuyor düşlerim
hiçliğin sersefil buz kesmiş ayazında ...

bir ömrü hiç gece düştü düşlerim sensizliğin hiçliğine
en son damlayla iliştirdim şiirlerlerimi ölesiye eylül dalına
sırıl sıklam bir can can çekişiyor işte gecenin koynunda
oysa bir tutam ümit yeterdi nefes almaya bir soluk sen yeterdin...

Hasan ODABAŞI