Sebep
Sicim gibi hayat, boynumda ilmek
Bir gülün ağacı, dâr oldu bana. Dağda neye yarar, deryayı bilmek… Yüklenen efkârım, kar oldu bana. Kâr etmez niyâzım, daldaki güle Seherde göz yaşım, üstünde şûle Sığamadım işte, sığ bir gönüle Dünya küçüldü de, dar oldu bana. Halimi sessizce, sundum Allah’a Ne söze gerek var, ne de eyvaha Onulmasın diye yaram, bir daha Derdimin sebebi, nâr oldu bana. Kaderin yazgısı, hissiz bilmece Göçmen kuşlar gibi, yol hece hece Gitmek zamanıdır, gündüz ve gece Diyardan diyara, der oldu bana. Heyhat ki; zamansız, tahtım yıkıldı Gün, akşama döndü, bahtım yıkıldı Yitirdi hükmünü, ahtım yıkıldı Dildeki eyvahım, kâr oldu bana. Erol URAZ 05.06.2014 Eskişehir |