sen bilmiyorsun ama ben sen yokken bile seninle yaşıyorum
nasıl mı? işte böyle, işte sen diye başlıyorum satırlarıma sabah oluyor işte sen diyorum doğan güneşe sabah ezanıyla başlıyor her şey dualarımla çıkıyorum yola adına sen dediğim caddelerde bile her adımda adın geçiyor içimden her ne alsam ellerime önce sana yakıştırıyorum biraz senden biraz benden bahsediyor ve susuyorum ama içimden sessizce seninle konuşuyor işte sen diyorum! ama işte sen bilmiyorsun sözüm ona hayal bile edemiyorsun
gölgene sığınmışım ardından geliyorum usulca konuşmuyoruz ama dinlemek için bir yürek var sol yanımda onu dinliyorum yokluğunda hani varmışsın gibi ellerimden tutmuşsun gibi seninle yürüyorum bu şehrin sokaklarında
öğle ezanı okunuyor güneş tepeden bakıp terletiyor işte o an! ikimizi bir görüyorum yere baktığımda dualarım kabul olmuş gibi şükrediyorum Allah’a!
gözlerim bir an kapanır gibi oluyor şimdi belli ki ikindiye vurmuş saatler biraz biraz ardıma düşüyorsun göz kapaklarım düşüyor aşağıya doğru şöyle bir içim geçmiş ki açtığımda gözlerimi sanki bir ömür geçmiş gibi uyanıyorum oysa bir iki dakika kapatmıştım gözlerimi ama o iki dakikaya bir ömür sığdırmışım seninle hani sanki bir şaka gibi
akşam oluyor kızılığına bulanıyor gökyüzü ezanlar ise dört bir yandan sesleniyor hava serinlemiş sırtıma aldığım hırkanın kollarından tutuyorum biraz daha yaklaşıp kendime sarıyorum
acıkmışım içim karıncalanmış biraz biraz akaşama kadar ki geçen bu zamanda nasıl hissetmemişim bilmiyorum sanırım galiba ben aşımı kalbinden! suyumuda da gözlerinden geçiştirmişim! yiyip içmişmişim gibi seninle gidip gelmişim!
uyku bastırıyor korkuyorum aslında başımı yastığa koymaktan biliyorum ki düşler bazen gizleniyor gecelere biraz pencereyi aralıyorum ve yine biraz dışarı baktığımda ay ışığında gözlerin beliriyor yıldızlar var dans ediyor parlıyor ve gözlerim sana baka baka kapanıyor
ama yine sen! evet sen! işte sen diyorum gözlerimi kapattığım ilk anda yanımdasın hemen yanı başımda göz gözeyiz nefes nefese düşlerimde bile soluk soluğa baş başa uykumda bile el eleyiz!
ve sabah oluyor aynada suretin işte sen diyorum usulca sana bakarak uyanıyor gözlerim ama sen! bilmiyorsun oysa ben! sen yokken bile seninle başlıyorum her güne işte sana! böyle açılıyor kapılar yüreğimde işte bu yüzden olmadığın hiç bir a’nı hatırlamıyorum bile.. . . . Mawish . . . İŞTE SEN – Mawish Şiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İşte Sen şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İşte Sen şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
sen bilmiyorsun ama ben sen yokken bile seninle yaşıyorum
nasıl mı? işte böyle, işte sen diye başlıyorum satırlarıma sabah oluyor işte sen diyorum doğan güneşe sabah ezanıyla başlıyor her şey dualarımla çıkıyorum yola adına sen dediğim caddelerde bile her adımda adın geçiyor içimden her ne alsam ellerime önce sana yakıştırıyorum biraz senden biraz benden bahsediyor ve susuyorum ama içimden sessizce seninle konuşuyor işte sen diyorum! ama işte sen bilmiyorsun sözüm ona hayal bile edemiyorsun
gölgene sığınmışım ardından geliyorum usulca konuşmuyoruz ama dinlemek için bir yürek var sol yanımda onu dinliyorum yokluğunda hani varmışsın gibi ellerimden tutmuşsun gibi seninle yürüyorum bu şehrin sokaklarında
öğle ezanı okunuyor güneş tepeden bakıp terletiyor işte o an! ikimizi bir görüyorum yere baktığımda dualarım kabul olmuş gibi şükrediyorum Allah’a!
gözlerim bir an kapanır gibi oluyor şimdi belli ki ikindiye vurmuş saatler biraz biraz ardıma düşüyorsun göz kapaklarım düşüyor aşağıya doğru şöyle bir içim geçmiş ki açtığımda gözlerimi sanki bir ömür geçmiş gibi uyanıyorum oysa bir iki dakika kapatmıştım gözlerimi ama o iki dakikaya bir ömür sığdırmışım seninle hani sanki bir şaka gibi
akşam oluyor kızılığına bulanıyor gökyüzü ezanlar ise dört bir yandan sesleniyor hava serinlemiş sırtıma aldığım hırkanın kollarından tutuyorum biraz daha yaklaşıp kendime sarıyorum
acıkmışım içim karıncalanmış biraz biraz akaşama kadar ki geçen bu zamanda nasıl hissetmemişim bilmiyorum sanırım galiba ben aşımı kalbinden! suyumuda da gözlerinden geçiştirmişim! yiyip içmişmişim gibi seninle gidip gelmişim!
uyku bastırıyor korkuyorum aslında başımı yastığa koymaktan biliyorum ki düşler bazen gizleniyor gecelere biraz pencereyi aralıyorum ve yine biraz dışarı baktığımda ay ışığında gözlerin beliriyor yıldızlar var dans ediyor parlıyor ve gözlerim sana baka baka kapanıyor
ama yine sen! evet sen! işte sen diyorum gözlerimi kapattığım ilk anda yanımdasın hemen yanı başımda göz gözeyiz nefes nefese düşlerimde bile soluk soluğa baş başa uykumda bile el eleyiz!
ve sabah oluyor aynada suretin işte sen diyorum usulca sana bakarak uyanıyor gözlerim ama sen! bilmiyorsun oysa ben! sen yokken bile seninle başlıyorum her güne işte sana! böyle açılıyor kapılar yüreğimde işte bu yüzden olmadığın hiç bir a’nı hatırlamıyorum bile.. . . . Mawish . . . İŞTE SEN – Mawish Şiirleri
Muhteşem her hecesi ayrı bir tat veriyor işte bu şiir diyebileceğim tavan yapmış sözler yüreğiniz dert görmesin
sen bilmiyorsun ama
ben
sen yokken bile seninle yaşıyorum
nasıl mı?
işte böyle,
işte sen diye başlıyorum satırlarıma
sabah oluyor
işte sen diyorum doğan güneşe
sabah ezanıyla başlıyor her şey
dualarımla çıkıyorum yola
adına sen dediğim caddelerde bile
her adımda adın geçiyor içimden
her ne alsam ellerime
önce sana yakıştırıyorum
biraz senden biraz benden bahsediyor
ve susuyorum
ama içimden sessizce seninle konuşuyor
işte sen diyorum!
ama işte sen bilmiyorsun
sözüm ona
hayal bile edemiyorsun
gölgene sığınmışım
ardından geliyorum usulca
konuşmuyoruz ama
dinlemek için bir yürek var sol yanımda
onu dinliyorum yokluğunda
hani varmışsın gibi
ellerimden tutmuşsun gibi
seninle yürüyorum bu şehrin sokaklarında
öğle ezanı okunuyor
güneş tepeden bakıp terletiyor
işte o an!
ikimizi bir görüyorum yere baktığımda
dualarım kabul olmuş gibi
şükrediyorum Allah’a!
gözlerim bir an kapanır gibi oluyor şimdi
belli ki ikindiye vurmuş saatler
biraz biraz ardıma düşüyorsun
göz kapaklarım düşüyor aşağıya doğru
şöyle bir içim geçmiş ki
açtığımda gözlerimi
sanki
bir ömür geçmiş gibi uyanıyorum
oysa
bir iki dakika kapatmıştım gözlerimi
ama o iki dakikaya
bir ömür sığdırmışım seninle
hani sanki bir şaka gibi
akşam oluyor
kızılığına bulanıyor gökyüzü
ezanlar ise dört bir yandan sesleniyor
hava serinlemiş
sırtıma aldığım hırkanın
kollarından tutuyorum
biraz daha yaklaşıp
kendime sarıyorum
acıkmışım
içim karıncalanmış biraz biraz
akaşama kadar ki geçen bu zamanda
nasıl hissetmemişim bilmiyorum
sanırım galiba ben aşımı kalbinden!
suyumuda da gözlerinden geçiştirmişim!
yiyip içmişmişim gibi
seninle gidip gelmişim!
uyku bastırıyor
korkuyorum aslında başımı yastığa koymaktan
biliyorum ki
düşler bazen gizleniyor gecelere
biraz pencereyi aralıyorum
ve yine biraz dışarı baktığımda
ay ışığında gözlerin beliriyor
yıldızlar var dans ediyor
parlıyor
ve gözlerim sana
baka baka kapanıyor
ama yine sen!
evet sen!
işte sen diyorum gözlerimi kapattığım ilk anda
yanımdasın
hemen yanı başımda
göz gözeyiz
nefes nefese
düşlerimde bile
soluk soluğa
baş başa
uykumda bile
el eleyiz!
ve sabah oluyor
aynada suretin
işte sen diyorum usulca
sana bakarak uyanıyor gözlerim
ama sen! bilmiyorsun
oysa ben! sen yokken bile
seninle başlıyorum her güne
işte sana!
böyle açılıyor kapılar yüreğimde
işte bu yüzden
olmadığın hiç bir a’nı
hatırlamıyorum bile..
.
.
.
Mawish
.
.
.
İŞTE SEN – Mawish Şiirleri
Muhteşem her hecesi ayrı bir tat veriyor işte bu şiir diyebileceğim tavan yapmış sözler yüreğiniz dert görmesin