Sanki çocukluğumu çaldılar...
Unut diyorum
Kendimizi gördüğümüz Bir ayna oluyorum Artık aynalara bakamıyorum Sanki çocukluğumu çaldılar Sanki değil öyle Aklıma geliyor Biliyorum... Asla unutmayacağım bu günleri Hani umut nerede? Gelecek nerede? Ya biz... Biz neredeyiz şimdi? Yanlızca sınırların bir o yanına Bir bu yanına Yeniden o yanına,bu yanına Sürüklenip gidiyoruz öylece En yoğun duygularımıza Kelepçe vuruldu Çocuklardık büyüdük Ne ara,nasıl büyüdük biz ? Korku,endişe,ürkek bakışlarla Toprağımızın savrulmuşluğu Sınırlarımızı zorlayışımız Hep yanlış yapma korkusu Gözbebeklerimizi terketmeyecek artık Her an... Acaba şimdi ne yanlış yaptık Korkusuyla yaşıyoruz ya Bir yaşam boyu Sarf edilen çaba Bir anda Yok olabileceği duygusu Düşüncesi işte... Dilini bilmiyorum senin Ben farklıyım,dinim farklı İnancım seninle aynı değil ki Pusuda bekliyorsun beni Bir an kafama Bir kurşun darbesiyle yıkılabilirim bende Kavgam büyük Dağıldık,savrulduk her bir yana Bu çelişkiler çoğaldıkça Yanlış yapma korkusu Dahada büyüyecek içimizde En çok... Çocukluğum aklıma geliyor İşte o zaman canım çok acıyor İçime akıyor gözyaşlarım,tutamıyorum Duygu yüklü bir bulutken ben Gürlemesinimi bilemedim,yoksa yağmasınımı Artık saymıyorum yılları Bana değip geçen hayatları Hep bir yerlere, bir şeylere yetişme telaşındayım Hiç vaktim yok Sanki çocukluğumu çaldılar Onu bulmalıyım Bugün yeryüzünde bir değil,bin değil Çok çok çocuklar var,onlarla koşmalıyım sevay |