Cama yaslanmış bakıyor
Uzaktan almış ayak seslerimin kokusunu
Bilmiyor avare dolaştığımı
Gözlerine çivilemiş korkusunu
Düşünüyor birileriyle oynaştığımı
Yüzünün hüznü düşüyor sokağa



Perdesi çekilmiş bir odada
Herkesten saklarken yalnızlığını
Yastıklara yorganlara işlenmiş
Oyalı yazmalarda bırakmış genç kızlığını
Gün terkederken belki yakalar coşkusunu
Bir kadının nasıl geceleri
Asıl kadın olduğunu



Tren geçmez bir şehirden
Bilmez garlardan el salladığımı
Dağ türküleri taşırken Dim çayı
Türkülerde ağladığımı
Oysa bilirim ben hep gelin etmezler
Bazen yatağında vururlar sevdayı
Ondandır insanın mecnun olması



Biraz böyle mahsun oluyor
Köy çocuklarının aşkları
Ben harman yerlerinde topladım
Ay- nur oluyor diye dolunayları
Bir çoban ateşi yakalım gel
Giderken bıraktığın kızıllığın
Üstünde demleyelim çayı