Arap arap sevdi acem acemi
Türk Türk’ü sevince kızdılar Atsız
Zafer onlarındı tüm hezimeti
Türkün hanesine yazdılar Atsız

Ölçtüler biçtiler zayıf gördüler
Başımıza türlü çorap ördüler
Türk yoktur diyene makam verdiler
Türkün ülkesinde azdılar Atsız

Kimi ağlayarak kimi gülerek
Bizler bilmesek te onlar bilerek
İslam diye usul usul gelerek
Müslüman devlete sızdılar Atsız

Başına yıkınca Türk’ün hanesin
Arayıp buldular hep bahanesin
Horlayıp dilini öz ananesin
Türk’ün töresini bozdular Atsız

Dünyada yaktılar hep diri diri
Kerkük’te Türkmen’i Çin de Uygur’u
Turan’ın dört yanı ölüm çukuru
Bir olup yıllarca kazdılar Atsız

Döktüler kanımı içen içene
Hani ölüm vardı kefen biçene
Yol edip üstünden geçen geçene
Kanlı ayaklarla gezdiler Atsız

Ok çekip yay gibi gerilmediler
Gittiler bir daha görülmediler
Bozkurtlar öldüler dirilmediler
Börteçine düştü ezdiler Atsız

Kürşat yanındaysa kursun orduyu
Tanrı dağlarına vursun orduyu
Alsın Urumçi’ye sürsün orduyu
Kurtları kurşuna dizdiler Atsız

Usta gitti sanat kaldı çırağa
Toy çömezler şiir ekti kurağa
Hayalleri fazla gitmez ırağa
Destanlara sınır çizdiler Atsız

Dünyada Türklüğün durumu budur
Sözümde yalan yok ne ise odur
Bir Türkçü ozanın son mektubudur
Bozkurtlar canından bezdiler Atsız

Z İ Y A A C A R
02.08.2017/KONYA