Gölgem bile görmez sen farkımdasın
İçimde dışımde şu hırkamdasın
Fizan’a da kaçsam hep arkamdasın
Nereden biliyor yokluğun beni

Sanırsın nikahlım mahremim soysuz
Gelinim oluyor düğünsüz toysuz
Kara gece gibi yıldızsız aysız
İçine alıyor yokluğun beni

Doğumsun batımsın yüzün her yönde
Nereye dönersem durur en önde
Sana direnmeye hal mi var bende
Taşlara çalıyor yokluğun beni

Şu karşı bahçede bir kuş ötüyor
Kuşun terennümü cana batıyor
Gecenin içine seni katıyor
Diline doluyor yokluğun beni

Kavalın içinden çıkıp geliyor
İçimden huzuru söküp alıyor
Çobanın sesinde bozlak oluyor
Dağlarda buluyor yokluğun beni

Ya benden oluyor ya kaderimden
Oysa kaçıyorum kendi serimden
Bir eski şarkıyla orta yerimden
İkiye bölüyor yokluğun beni

Sefil bülbül bile güle kavuştu
Bedenler sarıldı tenler sevişti
Ferhatlar kalmadı çağlar değişti
Dağlara salıyor yokluğun beni

Tükendim boşuna tersine aktım
Olmadı yolunda ömrümü yaktım
Gelip gelmemeyi sana bıraktım
Çaresiz kılıyor yokluğun beni

Z İ Y A A C A R
05.10.2016/KONYA