Madem selam verdin otur yanıma
Birde dayı dedin girdin kanıma
Sabah çıktım ekmek dedim hanıma
İki laf edelim gitme yeğenim

Her canlı dünyada yerini seçer
Bilir ki her şeyin mevsimi geçer
En asil çiçekler sarp yerde açar
Çalı gölgesinde bitme yeğenim

Bütün dertler içten gelir dahili
Derde derman olur bulsan ehili
Ölüp gitsen ilaç bilme cahili
Selam alıp selam etme yeğenim

Kızlar ateş yakar kanın kor yapar
Yüreğine duvar örer sur yapar
Yiğit birin sever ona kur yapar
Öyle her dişiye ötme yeğenim

Bir haneye umut olmuş oğulsun
Niye fakir kalıp boynun eğilsin
Hayat emek demek koyun değilsin
Bulduğun gölgeye yatma yeğenim

Kem gözün bilgeye değer nazarı
Cahil hazzetmiyor okur yazarı
Bu dünya olsa da köle pazarı
İnsan alıp insan satma yeğenim

Sözün altın gibi kıymetli azı
Önüne gelene çekme vaazı
Düz insanı derviş eder tevazu
Öyle yüksek sesle atma yeğenim

Son peygamber geldi öteye gitme
Sağından solundan inancı ditme
Şıh’ını yüceltip peygamber etme
Büyük günahlara batma yeğenim

Garipler üstünden yükseldi hilal
Bak zengin ölmedi habeşli Bilal
Kalbini temiz tut rızkını helal
Aşına haramı katma yeğenim

Z İ Y A A C A R
23.08.2017/KONYA