biraz sonrası için bir şey düşünülmüyor
yaşanılası hareket döngüsü altında
kımıldanıp duran bir fazlalığımız da yok
ne zaman geriye dönüp inanmasak
dinmeyen uğultular hatırlatıyor sizi

aydınlığı erteliyor apartmanlar
arkası kahvehane
bir çay bir sohbet
yük içinde geçerken kaldırımları
duvardan sarkan çiçekler
kime aitti bilmiyorum

mor perdelerin önünde duruldu
pozlar verildi
kuşlar uçuştu çocuklar ve mutluluklar
pencereleri açıp bakıldı
değişen yüzü gevşedi havanın
esnedi uykulu bir merhaba
geldiği gibi
hoşçakal dedi

sığ sular eskisi gibi mavi
kuma saplanmış sivri ayaklı sehpa
sırt üstü uzanmış bir adam ve dergisi
ara sıra güneşe bakıp mırıldanıyor
en sıcak gün hangisi

günün yorgunluğunu susturan gece
o yol ve ışıklarını azaltıyor
göğü kare içine sığdıran
bir teselliyle avunuyor şimdi
zamanın içi.