İnsanlığım Adem'den bu yana ya, aşkın lisanı başkadır. (Daha ezelî dir) O da aşıkların sinesindedir, orda konuşulur, orda anlaşılır.
İşte o kalp, taş bir göğüste olsa razıyım.

İlk önce anlayamamıştım. "Göm gitsin bâkîyi nâkli mâziye" baki olan tek bir yaratan var diye düşünmüştüm, ama baktım ki dost şairim küçük harfle yazmış meğerse, Haktan değil, bizimle giden amellerimizden bahsediyormuş. Yok sayın onları, maziye gömün, amellerimi hiç bir terazi tartmasın, çünkü dünya malına değer verip çamura post sermedim ben demiş.

... Ve muhteşem bir dörtlük, dörtlüklerin hası, artık adı her neyse;

Yâr ismine ikrâr tesbih düzünce
Yokuşlu yolları etti düzünce
Gönül değişmeye durdu üzünce
Vahdetin kesrette fasılı kaldım

Ne zaman ki ismini sab'r ile zikrettim, tüm yokuşlar düz oldu. Nefsimi terbiye ettikçe gönlüm değişti.
Öyle ki, sonuçta birliğin çokluktaki yansıması olduğumu gördüm.

Sonuç:

İçimde ezanlar çığıra gelir
Ufuklar açılıp çığıra gelir
Ahmet’in o mührü yağıra gelir
Yoksul’un bağrında kasılı kaldım
Cânanın dizinde yasılı kaldım

İçimde beni Hak ile sohbete çağıran çığlık çığlığa sesler var.
Ufuklar çığ gibi yığılır... Aklıma kıyameti anlatan bir ayet-i Kerime geldi. "Gök yarıldığı zaman..." Bu beden içinde kasılı olarak...

Muhabbetle vesselam.

merhaba ablam

bak geldim yine ama ses yok yorum yok olmadı

ben şirini sesinden yorumundan dinlemek isterdim

biliyorum gülüyorsundur amma olmadı bilesin sevgi ile kal olurmu :)