Beş dakika daha
Karanlık,
Ve ben göremiyorum, Bir mum yakmam lazım, Çünkü elektrikte yok. Aradığım şeyi bulamıyorum, Dün okuduğum, Bir kitabın arasına koymuştum. O bir fotoğraftı, Senden bana kalan tek hatıraydı. İki damla ıslanmıştı üzeri, Damlalar ellerine denk gelmişti, Çünkü ilk onlar, Sonra ise gözlerin terk etmişti beni. Birde giderken adımlarını saymak, Yaktı,ateşinde eritti yüreğimi. Tek bedende,tek yaşadım ben dört mevsimi, Katil kış hepsine galip gelmişti, Ve ben üşüdüm çoğu gece, Seni aradım sarılmak için, Soğuk yorgan yerine. O dönem, Hep kabus gördüm rüyalarımda, Hep düştüm boşluğa, Bağıra bağıra uyandım, Ve yine karanlıktı gözlerimi açtığımda. Yerinde çıkacak gibi oluyordu, Kalbim her çarptığında. Ve yine devam ediyordu yorgunluğum, Akşamdan kalma. Gök yüzü kızarmaya başlamıştı bile, Belli ki,güneş bize doğru geliyordu, Tabiat ana bağırıyordu, Kalk eğil secdeye, Seyyah ise beş dakika daha ölmek istiyordu. Çünkü çok, Hemde çok yorgundu.. Vagif Seyyah Hüseynov |
A
L
K
I
Ş
L
I
Y
O
R
U
M
Saygı ve selamlarımı bırakıyorum sayfanıza.