Mutluyuz İşte
Uyuyoruz sıra sıra
Dizi dizi uyuyoruz Güzel, ince, narin Bir boyuna takılı inci gibi Öyle boyna takılı filan değiliz İstiridyenin içindeyiz Kalın bir kabuk üzerimize örtülü Durun uyandırmayın, bu biziz Kendi parıltımız kabuğumuz içinde yakıyor bizi Ne kadar büyürsek enlemesine O kadar mutluyuz işte Bir elmanın kurdu kadar mutluluğumuz İnce bir bağ Çocuklar bile ip atlamaz Düşünürüz ince, uzun kıvrılan yolları Yükselen apartmanları sonra Çıkış yok Boğulmuşuz kendi derinliğimizde Atsalar bizi Irak’ta bir pazar yerine Akan kan ırmağında boğulmazdık yine de Dur sevgili Biz duralım Cehennem sıcağı sarıyor her yanı Silkinip üzerimizden atmalı Bu aşksız yaşamları Dur sevgili Biz duralım |