Benim pencerem
’’kimler geldi,kimler geçti hayatımdan,
Hiçbirisi’’ Şu an içtiğim çay gibi sıcak, Aldığım şeker gibi tatlı, kokladığım nane gibi nefes verici, olmadı. Eğer olsaydı, Çayımı sen demlemiş olurdun, Ruhumun tadı,şekeri sen olurdun, Hayatımın manası,nefesi sen olurdun. Yani sen veya ben olmazdı biz olurdu, Sevda bir bedende iki ruh tek can olurdu, Kısaca senin olduğun yerde herşey olurdu. Yerşermiş bir yaprak, Gül açmış bir çiçek, Boy atmış yeni fidanlar, En güzel elbiselerini giymiş ağaçlar. Manasız mı geldi? Bunları zaten biliyoruz değil mi? Peki sen, Bir papatyanın üzerine konmuş yaban arısı gördüğünde, Ne hissediyorsun? Belki de hiçbir şey hissetmiyorsun, Sadece yaşıyorsun,yaşlanıyorsun. Yaşadığını zannediyorsun, Bakıyorsun ama görmüyorsun. İşte onun için benim hayatımda sen yoksun, Ceplerin dolu ama ruhen yoksulsun, Benim penceremin yanında bile oturamıyorsun, Benim penceremden baksan,belki sende şair olursun. Ben henüz şair olamadım, Ama belki sen olursun. Bana şiirler yazarsın, Yanlızlığına okursun. Vagif Seyyah Hüseynov |
Anlamazlar hocam anlamazlar..
Ancak böyle anlatmaya devam edersen belki diyelim
Yerşermiş bir yaprak,
Gül açmış bir çiçek,
Boy atmış yeni fidanlar,
En güzel elbiselerini giymiş ağaçlar.
Manasız mı geldi?
Bunları zaten biliyoruz değil mi?
Peki sen,
Bir papatyanın üzerine konmuş yaban arısı gördüğünde,
Ne hissediyorsun?