her yağmur kendine ağlar...sana nereden geleyim kimse bilmez sevdamın yollarını kenarda kalmışım vedalardan daha bitmemiş sözlerim derken yırtar yaralar ansızın bir sağanak babamın gözleri bulaşıyor duvara unuttum hangi şehirde bilmiyorum oysa sana gelmiştim bir düşün peşinde acıyan kelimeler bırakarak sokakları giyinmiştim kimsesizliğime ayrılıklar vururken ümitleri kaybolduk öyle sus pus menekşesi bahara küsmüş hala saklımda parmaklarımda tanımadığım izler ellerim çıplak sesinle yürürüm bilirim her yağmur kendine ağlar... 19/01/2008 |
yaşımıza damlar sonra
içimize yağar.
sevgimle