Aydınlık Vurunca Sokaklara
Aydınlık vurunca sokaklara...
El, yazıyor: Nasıl olur acaba gerçekten aydın bir gün Aydınlıktan, gözün gördüğünü mü anlamalı Yoksa zamanı sevgiye bulamış beton şehrin mutlu olduğu gün müdür aydın olan Kuş cıvıltıları yetmiyor artık içimizi ısıtmaya bahar günleri Veya yazda bir çınar gölgesi Veremiyor istenilen serinliği Ve aydınlığı aynı oranda ‘’ üst düzeleri, kadınların gereksiz şeyleri ortadan kaldırma adetinin verdiği hatırayla, senin hatrının üst raflarına taşıyorum’’ Şimdiyse; Devam ediyorum: Nasıl olur aydınlık bilir misin? Açık ve nettir. -mecaz alma yalnız son sözümü- Sevgilinin sevgi dolu gülüşü... Gülüşün gözde süzülüp dudağa düşüşü İşte Odur şafağın ardından ay ışığına boyayan günümüzü. |