Ardı Sıra Mısralar
‘’İnşallah’’lı cümlelerin sonu mutluluk(!)
Deyin ki: Kitapla yalnızdı Ve yalnızlığıyla mutlu Suskundu çoğu zaman Çoğu zaman mutsuz Mutsuz olduğu kadar pişman Pişmanlığıyla kendi oluyordu Kendiyken salmış gözleri, düşünceli Düşlüyorken akıyor kağıda kalemi Kırık kalemiyle yad etti eskiyi Eskiyle tatmindi hayattan Ve haz dindi Sonra diken üstünde acı Kaktüstü balkonda hep ele batan Battıkları ve batırdıklarıyla utançlı Utançlar süzüyor anılarını Süzerken anılarını Epey olmuştu Uslanmaz karanlık çökeli Olmuşluğuyla bitti şiiri |