hep aynıunutmuşum kaç gün beklediğimi; hep bugün sanıyordum, hep bugün... bin yıl hep aynı çorak yalnızlıkta beklemişim. gecenin sesizliğinde yıldızlara anlatıklarım, hep yeni sanıyordum, hep yeni... kaç ömür, arzulamışım... kırılıp savruldu bütünlüğüm. yorgun bir tebessüm örtüldü üstüne. savrulup giden kuru, çatlak çatlak ellerim. ölümün bilincinde gülümseyen, sen mi ? ben mi bilemedim. |