HİÇ
O da bindi,
Vagonları zemheri yüklü trene Öyle bir yıldı ki bu İçinden geçtiğimiz Gündüzü bir gecesi bindi Zamanın yorgun adı Koşmak için yekindi, Yedi çıkışı vardı çukurun Yedisi de rehindi, Kuşlar uçmaz oldu Kışlar geçmez Kırkikindilerin kırkı çıktı Kırlangıçlar kırklara karıştı Her saniye ayrılıkken her yelkovan varıştı. Kışın kapısı aralıktı, girdim içeri Kar o kadar masum o kadar yoktu ki Hücrelerim kimsesiz kaldı |
bazı kalemler kelimeleri alıp cümleye götürürken ruhta fırtınalı duygular estirir.
Bu üçüncü defadır şiirinizi okuyorum.
Bana göre Şair dediğimiz değerler,
ciddi anlamda duygu içinde kelimelerle oynayan yeteneklerdir.
Şiirinizi keyifle okudum. Yüreğiniz kutlansın.
Selamlar...