biliyorum
kırgınsın hâlâ
sağlıklı bir şiir yazmadım diye!
kaç kere dedim
düş ölümü istemdışı zaman alıyor
tezgâhlarda satılan tek umut
satıcının beklentisi
yolcular gözlerini açmazken
şoförlere uyumak hâlâ yasak
özlemek nedir unuttum!
kaybolan çocukluğumu emziriyorum
maymuncuk kullanıyorum şiirlerde



çayı bile sevmiyorum bâzı anlarda
yorgun atlar gibi dolanıyorum
bağımlı bağışıklı diyorum
sorduklarında adıma
hani açıyorsun ya
kentin azılı gülleri gibi aklımda


ne yazık ki
başkaları tutuyor
duygularımın aritmatiğini bu aralar
durak kalmadı, otobüs, gar
seni k/andırmasını beklediğim
denendi olmuyor
inandım
ter/k yaratmış seni yaradan!


orta mahalleyi kan götürüyor!
bir yaygaradır kopuyor üst katta
kolpa kopa taşikardi çalıyor kapılar
adını b/anmadığım mekanlarda dolanıyorum
hiç umurunda olmaz biliyorum
sabah kahvaltısını Özlem’le
akşam yemeklerini Hasret’le yiyorum!


yalnızlığıma nazar değecek diye korkuyorum
giderek sıkılıyor ağzım!
fakat tüm ısrarlara rağmen
"seni çok sevdiğimi" kimseye söylemiyorum

yalnızsan diyorum
boş yere günâhını alıyorlar
hele ay/ağa düşmesin adın
boy(n)u(nd)a kalın dudaklı t/iplerle tavanla bile anıyorlar!

duymuşsundur
kendimi karalara boğduğumu
kadavraya döndüğümü
adının adımlarına asfalt döktüğümü iddia ediyorlar!
hasetlik işte , göz, nazar!
...
tamam doğru

dönersen yoldur diyorum sana
dönmezsen bana mezar!



biliyorum
yine ayrı pencerelerden bakacağız o zulme
ben gitme diyeceğim
sen üzülme!





ToprağınSesi






.