TÖVBELER OLSUN
Gurbete düşeli yüzüm gülmedi
Aşkı tadayım derken hayatım karardı Sevip de hançerlenmek bana ders oldu Bir daha sevmek mi tövbeler olsun Gurbet ‘e geldim geleli tütmez ocağım Kapım acıktır, dost yok çalmıyor zilim Anadan babadan kardeşten yok haberim Bir daha gurbete gelmeye tövbeler olsun Sevdiklerim den ayrıyım onlar sılada Hasretleri volkan oldu patladı kalbimde Buralarda ne hallere düştüm görenim yok Sevdiklerimden ayrılmak mı tövbeler olsun Vasıf’ım kademe kademe çektim hayatın çilesini Mutluluğu hüznü her acıyı tattım bu yaşta Felek bana mıydı bunca zulmün ve garazın Bir daha feleğe meydan okumak ‘mı tövbeler olsun VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU 24.03.2014 PAZARTESİ |