DEMESİNİ BİLEMEZSİNAteşlenir gönül çıran bir afetin gözlerinden, Kopardığı fırtınayı, demesini bilemezsin. Ah! Ettikçe alevlenir anıların közlerinden. Yağmurunu zapteder de; alevine çilemezsin. Yanığının merhemidir, dayanırsın elde lokum Tıklatırsın kapı duvar! Bir ses gelir: "- Evde yokum! Bunca zaman neredeydin? Lâzım değil tek bir sokum!" Yanar döner kül olur da; kötülüğü dilemezsin. Kâh rüzgârda donatırsın yelkeninle direğini, Kâh kolunun kuvvetiyle çekerekten küreğini, Dolaştırırıp ferahlatır ona mahkûm yüreğini Limanlarda avutur da; defterinden silemezsin. Yaşadıkça hissedersin kırık burun sızısını. Sindirirsin kader diye kara alın yazısını. Arada bir yenilersin mitolojik kazısını, Kaşın gözün oynasa da; doyasıya gülemezsin. |
hecede nağme nağme sevda dökülmüş
işte benim acemisi olduğum tarz
...... kalemin duyguyla
işbirliğinden derin yüreğinizden duygu yönü kadar sanatsal zenginliğide olan
bir eser okudum ....
Saygı ve selamlarımla...