BEBEKLERMİŞ KUNDAKTA, ÖLÜMLERİ KOKLAYAN
İnsanlığım ölüyor, düşüyor yüreğimden
Kara çarşaf sallanır gönlümün direğinden, Kan kokusu sarmışsa, ne beklenir hayattan Hala yorulmadık biz, güle kurşun sıkmaktan. Ümitlerim durmadan, kara günle basılır Tatlı bir gün merakı başlamadan asılır, Her teselli yakılmış , bir şehirden ibaret Ey ! Akıl çık kabından, bana bir yol tarif et. Ölüm değil, korkuymuş nefesimi tıkayan Bebeklermiş kundakta ölümleri koklayan, Uyumasam her gece, kinle örtülür üstüm Artık sonu gelmeyen bir karanlığa düştüm. |
Kara çarşaf sallanır gönlümün direğinden,
Kan kokusu sarmışsa, ne beklenir hayattan
Hala yorulmadık biz, güle kurşun sıkmaktan.
Ümitlerim durmadan, kara günle basılır
Tatlı bir gün merakı başlamadan asılır,
Her teselli yakılmış , bir şehirden ibaret
Ey ! Akıl çık kabından, bana bir yol tarif et.
Ölüm değil, korkuymuş nefesimi tıkayan
Bebeklermiş kundakta ölümleri koklayan,
Uyumasam her gece, kinle örtülür üstüm
Artık sonu gelmeyen bir karanlığa düştüm.
Az öz ama içi dolu söz.beğeni ile okudum tebrikler.