ölüm kayıp değildir aslında
çokluğun yanında çoğalmak değil marifet
Marifet Yokluğun koynunda çoğalmaktır Göğsümü daraltan her şeyden azat et beni yaşadığım dünden unutamadığım bu günden azat et içinden ne zaman karanlık çökse hücreme hüznün koynuna serilir yalnızlığım üşüyen yanlarımın öyküsünü yazar kalemim bu gün de yazasım geldi geldide söz gümüş sukut altın dediler sukutuma sakladım suskularımı bilirmisin seni sevmenin zamansızlığı yoktur zamanda zamanın sınırsızlığı gibi aynalara gösterilmeyen bir yüz, yüze söylenmeyen bir söz vardır hep ve bilirmisin ölüm kayıp değildir aslında kayıp yaşarken yüreğindeki ölenlerdir sevgili gün döndü geceye carmıha gerilir senli yanlarım yine Kaç mezar kazılırki bir ölüye… Kaç yaşam bir ölümdürki diriye oysa Dünya bir hayat öpücügü kadar anlamlı ve güzel olabilirdi Eksenindeki acıları teğet geçseydi eğer Dün köklerimi sıvazlayan ellerin Bu gün neden dallarımı kırar bilemedim seni tanımadan önce yalnızlığımı çok severdim Şimdi daha bi çok seviyorum galiba Günler neden bu kadar uzun yıllar asır gelir insana Bilirmisin zordur bu yolda tek başına yürümek Bunu en iyi sendeleyip düşenler bilir Yinede Ne zaman seni düşünsem Küstürürüm koynumdaki nikahlı yalnızlığımı Gülerken ağlamanın halleri vardır İçimi acıtma Yüreğimi kanatma Ama yinede uzağımda durma gibi Giden sendin kalan bendim Kalan yanlarınıda götürseydin keşke Can Cezayir AYDEMİR |
Dünya bir hayat öpücügü kadar anlamlı ve güzel olabilirdi
Eksenindeki acıları teğet geçseydi eğer
emeginize yürginze sağlık saygılarımla...