Vav kadar onurlu eğilememişliğin ezikliği
Yine bir hazan sabahı
hüzünlere gebe yağmur bulutları tünemiş, ebedi aşkın yamaçlarına yine hüzüne gebe dar vakitler bin ben ölüp bir ben doğuramıyorken yarınlarıma sırattan geçmeye, telaşeler Vav kadar onurlu eğilememişliğin ezikliği Elif kadar dik duramamanın yorgunluğunu yaşıyoruz bahanesiz ölüm yok derler ya her gün ölüp ölüp diriliyorum ölmeden yeniden doğmanın umudunu aşılayarak erken idrak edebilseydik bu fani hayatın yalanlığını geçikmişliğe yanmazdık sırtımızda taşımazdık onca yükünün ağırlığını zerresini zayi etmezdik ebedi yaşam gereğinin güncesizken yokoluşlar bir çeşninin siyahında ölüp bir grinin beyaza sancısında dirilmeyi dilerdik es geçemediğimiz bütün k/ayıp hallerin utangaçlığında varoluşta hiçliğin adını koyacağım içlenirken içimde can çekişlerim. Can Cezayir AYDEMİR |
içlenirken içimde can çekişlerim.
adını koyamadıgımız öyle çok duygular varki