Dipsiz kuyunun kuytusu saf kan susuzluğa iç içebilirsen

Yerme beni istemem
Bir çok hikayenin yarısından döndüm
Ne çok yandımda geçmişime
Simurgun odu olupta yeniden küllerimden doğdum

Derme beni istemem
Binlerce elde demetimde goncayken soldum

Bilme beni istemem
güne düştümde gecelerde kayboldum

bilme beni istemem
bir çok mecmuada bulmacaydımda yanlış çözüldüm

görme beni istemem
sırra kadem aynalarda yok oldum

duyma beni istemem
çığlık idim suskularda lal oldum

uzun lafın kısası
el oldum notalarda es oldum

Bir b/aşka y/azasım var

Edebi bir kenara itipte
Pervazsızca her şeyi hay/kırasım var
tutarsızlıkları etiketleyipte p/azarda ulu orta s/atasım var
zer zevatı önüme koyupta
Çerine çöpüne bakasım var
Pişmiş aşa su katıp ortaya koyanlara
Kepcenin sapından tutturupta buyur edesim var

çok şey diyesim var

Yada sus pus olup
Özüme sözüme küsesim var

Yatağı döşeği unutupta
Kuru bir yerde yatasım var

Dahada bir şey sorma bana

Çeketimi asıp bu alemin kapısına
Sessiz sedasız çekip gidesim var


‘’ sözün özü susmaksa başka söz ne gerek gönül gözün açıksa gören göze ne gerek’’


Can Cezayir AYDEMİR