‘’Akıl fukaraysa doyuranı çok olur can…’’
Durgun göllerin huzurunu giyin gel can…
gönlümün kıyısında d/insin s/üzülüşler şimdi hangi yöne b/aksam ç/ağlıyor içim,dışım telaşlı bir susa hüküm giymişken uslar kendinden bu kaçış niye varoluşa değilmiydi ilk çığlık ilk tebessüm ana şefkatine o kadar masum değil ki dünya yüreği kirlenmiş onca fani varken bağışla beni can bu p/içliğin yüreği yok dili satılmış özü satılmış sözü satılmış herkes mağrur ama çokta mağdur suskunluğunda çatlayacak belki umut tohumları her satır başı ayrı bir sancı her acı bir öteskinin aynımı bilemedim kim yurtsuz kinden gayrı kim umursuz namertkilten gayrı hangi acı tarifsiz bir ananın haykırışından bağışla beni can… bağışla beni can biz biz olamadık biz bize o bu olmaktan gayrı ‘’Akıl fukaraysa doyuranı çok olur can…’’ Can Cezayir AYDEMİR |