körebe ruhu
Kimse korkmuyor ölümden eskisi kadar
Artan hüzünler yaşama tutunurken İntihara meyilli bütün mutluluklar Tabakhane yolcuları kadar aceleci Duraksız geçiyorum aranızdan, Lodosun pervasız nefesinden oysa Neye ağlasak ondan bilinmeli hüznümüz Adanmışlığımızın yolunu ararken Körebe ruhunu bile taşıyamıyoruz Sana şiirler yazıyorum içimi kanatarak Gözlerimdeki birkaç damlada son bulmasın diye umut Ne çok korkar oldu serçe yüreğim Biliyormusun…! Bir yaşıma daha girdim acılarımı sıvazlayarak Hadi gel aritmetik çözelim seninle Sen seni koy ortaya bende beni Önce topla Sonra çıkarabilirsen çıkar seni benden. Can Cezayir AYDEMİR |
sonra çıkar benden seni...
Güzeldi, kutlarım.Selamlar..