Tütsülenmiş bir hayatın
İs kokulu sokaklarında eksik olmaz hüzün...
...

Gökte maviyle perdelenmiş sonsuz karanlık
Yerde binlerce yıllık acı
Üstünde adım adım
Altında kıvrım kıvrım
Her merhalesinde diş diş, pençe pençe
Toprağın genlerine gömülü…

Gün batarken bitmez oysa
Siyah ve beyazın dansı başlar
Sonrası, ustura ayazı
Kimi zaman zifir karası
Kimi zaman tonlarca gri/
ay ışığında…

Rüzgar, dokununca ruhumun bam teline
Dipsiz bir kuyunun/
taş duvarlarında yankılanır çığlığım.

Yırtılır karanlığın karnı
Taşar zehir zemberek.
Hüzün, ince ince kanar umuda
Umut kandırır hüznü
Yine, duman alır dağları,
Bağlanır yollar oy…

Bir zeytin ağacının duldasına gömülür/
birkaç damla göz yaşı
Ne ölüm, ne ayrılıktır can yakan
İnsanlık kadar eski bir acının uğultusudur
Dolaşan,
Bize ulaşan
Toprağın genlerine gömülü…

Erol URAZ 04.03.2014 Eskişehir