ay kırıklarıyla beslenmek// ey gece karanlık artık seninle anılmıyor çivisi çıkmış zihinlerin paslı yaralarından sızan bu kan gölge büyütürken tetanos yüklü yarınlara güneşin yakıcılığından bile şüphe duyuyorum y/akıcı bir yanı olmalı elbet hayatın uyandığımız sabahlar olmalı temiz ve devrimler olmalı bizi doyuran vazgeçtim ; insanlara aşktan bahsetmiyorum aydınlık aramıyor, sadece ay kırıklarıyla yetiniyorum // umudum kalmadı dibi delik trenler geçerken aklımın raylarından boşalan vagonlarımı yüzünün nuruyla doldurarak istikameti belli olan bir yolun vicdanından bizi aydınlığa götürmesini beklemiyorum // yalanın tur atladığı ve haramilerin vicdanıma çomak soktuğu bu ligde sanırdım ki koşmak erdemden sayılacak oysa ki bu kör topal hakemler sadece Kutubol federasyonunun askerleriymiş ve ey türübünler susmaya devam edin ŞAMPiyonluk onların olsun // // aşkın bahçe duvarına çömelen çocukluğum öpüşmek için yol ararken dudak aralığından uzun süre bekleme rekoru kıran umudum korkunun tadına ilk kez varıyor ve bahçenin tek hakiminin gül olduğunu sanan utancı olmayan bir bahçevanın geyirtisi gibi geçiyor zaman ve Ey devlet! üstüme karanlık örtme üşüyen ot muamelesini kabul etmiyorum Arzen ATA Şubat 2014 |
çoğunluğun mutlak tercihiyse
sevgi ve saygıyla