Azad edilmiş kuşlar gördüm gökyüzünde
Yakalama onları sevgili!

Tutsak düşlerimde
Özgür yalnızlığım ötüşüyor
Esir düşünceler prangalandı bileklerime

Öldürmedi ama yaşatmadıda
Ağırdı yokluğunun öteside beriside
Umut etmek kalp acımı susturmadıda.

En çok bu sebepten gözlerimde avazlaştın sevgili
Mahkum ağlayışlar birikti kirpiklerime.

Mavi’ye boyanmış heveslerimide aldın götürdün
Döşümden kendini söküp giderken

Sonra;

Bam telimden yakaladı bütün türküler
Ellerinin dokunduğu mızraplar ağladı
Kanımla yazdığım gönül bestelerime karlar yağdı

Ve dünyaya küstüğüm kadar
Sana küsemedim
Ciğerlerime mum yangınlarını bile dökerken
Hiç birşeye bu kadar içerlemedim.

Sesinin olmadığı evrene suspusum şimdi
Bütün rüyalara tepkisiz
Senden sonrasına duyarsız
İnsanlığa aksi
Arsızım.

Çiçekler açacakmış
Hayat güllük gülistanlıkmış
Baharlardan banane!*


Gitmemeliydin

Bitmemeliydik

Boğazıma bir yumruk oturmamalıydı

Ayrılığı yutkunmamalıydık.



Yüreği Sürgün // Kevser Baysal

Köln, 01.Mart 2014
Saat 13:28