YALANMIŞ MEĞER...
Suskunluğun bir adım ötesi
Dile gelmez oldu Geçmişin çilesi. Müptelası olsam da doludizgin düşlerin Heybemde yana yakıla ağlar Bitmek bilmez hasretim. Hasretim sadece O’na Sözüm geçmez oldu İnsan denen mefhuma. Ne dün ne de yarın Hükmü kalmadı artık anıların. Huzurdur tek arzum Her daim çıkmazdayım. Dinginmiş günler Ben bilmezken, Yalanmış meğer Gerçek sandığım yüzler. Sanrılar, ütopyalar İç içe geçen halkalar. Diller lal, Çıkmaz oldu sesim Konuşsam artık neye yarar. Biraz öfke, biraz elem Ne isyanım ne sitemim Umurunda mı el-âlemin. Yoksunluğu ağır geldi Ulaşamadığım hayallerin. Kelebeğin ömrü kadar kısa Anlık mutluluklar, Nihayete erdi işte Doğru bildiğim tüm yollar. Düşler ötesi bir ülke belli ki; Duyumsadığım o eşsiz ışın huzmesi Vazgeçemedim gitti Yürüdüğüm yol ilahi aşkın zirvesi. |