ZAMANSIZ...
Belli ki;
Bir teselli idi. Bir yanılsama belki de; Yudum yudum içtiğim, Farkındalığımı yitirdiğim. Bir yok oluş Zamanın kucağında Yere çakılmışken tepe üstü. Akabinde derinden bir yakarış Hiçliğin ya da çokluğun nezaretinde. Duyumsanan ne ki; Bir kahır belki bir eziyet, Silik bir gölge gibi… Zamansız bir var oluş. Ebediyete intikal ederken Susma hakkım baki mi, söyle. Söyle ki; Kalayım sonsuza kadar Sessizliğin nezaretinde. |