Son nefesin buğusu silinirken aynadan
Ellerimde nemli bir sızı kalacak belki
Belki bir kız çocuğu göç edecek dünyadan
Ecel beni kalbinden söküp alacak belki
Asla sevmeyeceğim hazin pazartesiyi
Pazar ertesi bana seni hatırlatacak
Bakacağım yüzüne öyle derin bir kıyı...
Aşk ateşi ruhumu köz ile harlatacak




Kıyıya vuracağım ölü bir balık gibi
Gözlerin yüreğime mezar olacak belki
Belki de göçeceğim rotasız kayık gibi
Girdaplarda dilime adın dolacak belki
Uyanacağım sonra hem de çığlık çığlığa
Katran karası gece yapışacak yüzüme
Gireceksin yeniden kılıktan bir kılığa
Kabusum gerçek olup oturacak sözüme




Susacağım ardından tükenen gençliğimin
Hoyrat zaman zehrini an’a salacak belki
Belki de ak saçlarım delili hiçliğimin
Derken ecel kapımı aşkla çalacak belki
Çünkü fani dünyada yaşamak haram ise
Tadı yoksa hayatın ecelim baş tacıdır
Kapanmayan tek gerçek kalpteki yaram ise
Ölüm acılarımın hakiki ilacıdır





Not:


Düşenin elini tutmamak zordur
Ölmeden sesimi duyarsın belki
İçin için yakan kalpteki kordur
Sevmeyi günaha sayarsın belki



Kalbimi mezara koyarsın belki...

Seda YÜKLER