Kırk günler kırılsa da kahveler derde derman olsa
Kimsesizlik kimlere özgü ?
Sevdiği halde gidenler hangi yangının esiri ?
Som-kahverengi bir tatlılık
Seni sevmek...
Yapraklar yüzünü örtüyor bu gün
Yapraklar aramıza imzasıdır tanrının
Ve sen kim bilir hangi hançerde saklı tutuyorsun
Seni sevenlerin ödülünü !
Öyle ya ayıp değil sevmek
Ama en acısı da kahpece vuruken zaman
Dakikaların gururunu saylamak !
Her saniye sana yaklaşırken
Akrebe muhtaç bir yalvarıdır
Zaman dur sevgiye geç demek !
Sevgiye geç...
Sevmeye geç...
Ya erken olan ne ?
Aldığım nefesler erken
Attığım adımlar erken...
Sen hayır derken
Bu akşam biterken...
Mavinin toplandığı kalbime
Hangi boğum hangi kördüğüm
Derman olacak ki ?
Haklısın...
Anlayacaksın
Gülerken ağlamanın ne demek olduğunu
Kırk yıldır eline kalem değmeyen
Ama seni yazmak için bir saniye bile beklemeyen
Kendi mahşerinin içinde yıkılan
Korkusuz bir türkünün çobanını
Boş ver ne geçecek eline
Çıkar ilişkisinden bozma saltanat olacaksa eğer
En azılı anarşisti olurum ben bu şiirin
Kurduğun imparatorluğun hükmünü yazar da giderim
Mürekkebim hiç bitmez merak etme
Sen doldur ben yazarım !