düşlediğim hayallerin çocukluğu bana aittir





tezat üflemeli geceye rehin değilim
kuyruğu kısık karanlığı anlamak gerek önce
urgan salınmış kelimelerin içine düşmeden
eflatun toplayan düşler sapağında
okşuyorum siyahlar giymiş tekil sevmeleri
art niyetsiz kalabalığın ön safında beliren çizgide
malum yorgunluklar konuşuyor hayata dair bitkin mevzuları
içinin depremsi yıkıntılarını temizlerken genç kız
boş dairelerin kenarlarını yontmaya çalışıyor delikanlı
ardında binlerce ölü bırakan ihtiyar ağır tevazu içinde bırakmış hayalleri
kadının öksürükten berbat ağır valizi son bir umut belkide
ve düşünüyorum
ağır buhranlar yansıması sancıları
kör hüzzam içinde saklanan lal aşkların sağır zamanlarını
öyle düşmeler saplanıyor ki özlenen tüm sevilen figürlere
korkudan gölgeler yazılıyor o hasretlerin mektuplarına
bir gören olmasın diye incinen yüreği
suskun hastalıklar ekiliyor ruhun en güzelim toprak anılarına
sessizliğin senaryosu film repliğini işaret ediyor korkunç finale
oyuncular çoktan berbat bir kayboluşu oynamış
yazılan çizilen ne varsa aşka maruz kentlerin sarkaçların da
boşuna olup bitmiş hikayeleri karıştırmış zula boşluğuna
artık irin selleri göz açıp kapayana kadar büyümüş ustaca
son bir rehin alma çabası doğru adına yaşamın
yağan katran yalnızlıklar tarafından engellenerek koparılmış umuttan


olup biten tüm akışların hürmetine
gitsem uzak bir coğrafyanın yalın ayak yabancılığına
bir ömür bestelesem kentin ağzından dökülen acılara inat
bağdaş kurarak yarı çıplak sentezlere
armoni aklımda tanrılar sersem huzura
ahir zaman çok alıngan saatlerin yansıması hey hatıralarım
burnumun ucunda gözlemlediğim kasıtlı yalnızlığı anlatamam
boynu bükük çocuklar çekilirken gel git denizlerin sularında
yüreğime derin mevzular aks eden kadını çözemez küllerim
atıp yelkenlere saplanmış düş yıldızlarını denize
hiç uğramadığım keman sesleri özlemeli paçavra solum
portreler çizilen mor maviler altına
küçücük dip notlar iliştirerek şair olmadığımı ispat etmeliyim
daha çok kırılgan hikayeler toplanacak şu malum yarında
elimi sürdüğüm küstüm çiçeğinin barışması olmadan
denizin tuzunu çekerek göğüs sandığıma
pencere buğularında tütün çeken yalnızı oynayacağım
ve hiç yabancılık çekmeden bilmediğim bir kayıp olup
düşeceğim yolların arzındaki kapalı sığınmaya


kimsesiz mağlubiyetler arasından geçerek
anayurdu kayıp kentler olan ozanlara geldim
ve taşlara serili ölü benzetmelere sürdüm yüzümü
ayin bulaşığı bir Sufi alnı kavim hikayelere buyur etti beni
ne tuhaf olgunluk bu anlatılan bilmediklerim
kitaplar sarı sayfalarını açmış bekliyor sofrada
takvim yapraklarının düşmesinde değil
zamansız gizlerde kavuşuyorum yağmurlu bilginlere
şah kurgularında kapısız düşkünler ağırlıyor sahipsizliği
dışarıda iklimlerin baş gösteren çırak bilenmesi basit gerçek
ve uzanarak bin yıllık anlamadığım sözcüklere
doğrunun basiretinde uykuya dalabilirim


sonrası anlık hissetmeler sanırım
hani saklarsın kendinden bile utandığın sırlarını
kimseler çözmeden karman çorman düşlerini
bir gecenin yalın halinde korkulara yedirirsin
kutsal bildiğin kaçak sanıların
bir bir ele verir hiç beklemediğin zamanda seni
en somut isyanları acıtarak saplarken ten kokuna
bir anda soyut kaybetmeler sarar bedenini
ve avucunda terli duran bir umuttur sana kalan



bir meczup ancak bu kadar gülümser akıllı zamanlara