sen yoktun
bir akşam üstü görmüştüm seni ilk defa
bir tiyatro akşamıydı kapının hafif aralandığında aralıktan görmüştüm yüzünü dağılan kalabalıkta aradım seni yoktun ansızın kaybolmuştun ne düşümde gördüm seni ne tiyatro akşamlarında bir daha dolaştım otobüslerle bütün şehirleri bütün tiyatroları kafeteryaları da yoktun bütün şehirler tiyatrolar kafeteryalarda boştu otobüste benden başka kimseler de yoktu yıllar geçti su gibi geçti zaman ve neyi aradığımı unuttum sonunda ben kendimi unuttum neyi arıyordum aklımda kalmadı silindi bütün anılar aradığım hiç bir şey yoktu... mehmet tekerek |