SESSİZ GEMİ...
Ziyadesiyle ahenkli bir düzenek
İnsan denen bilinmez. Kimsesiz zaman zaman, Öylesine yalnız Bazen inanılmaz biçare Mecnun gibi deli divane, Leyla’sı çoktan Yitip gitmiş Akıl bedeni terk eylemiş. Sessiz bir gemi yol almakta Ta okyanusun ortasında, Geminin kaptanı ölüm, Ruhsuz bedenler Görünmez yolcuları Eşliğinde hüznün. Yıkıp geçmekte deli dalgalar Sürüp giderken fırtına… Hayat işte, Gerçek işte; Her şey ve herkes birer birer Âlemi terk etmekte, Bugün varız Yarınlar yalan. Eksik olan ne, Fazla olan kimde. İhtiraslar sürüp giderken, Eşlik eden mazluma Akıttığı gözyaşı. Sağım solum sobe, Hayır, saklanmadım işte, Tam da buradayım, Tam ortasında oyunun; Ara sıra karışsa da hile Pes etmek yazmıyor defterimde. Son sözü söyledim, Allah bir ki Yemin ettim. Ne tek bir söz Ne de yakarış Dudaktan dökülen Ne tek damla yaş Gözden süzülen… |