Şahsi Yalnızlıklarım-13
Yeniden çocuk olmak mümkün olsaydı şayet
Seninle karşılaşmayı göze alamazdım yine de Acının tekrarı ölümcül olur Kör bir bıçakla çiziyorum yüzümün diğer yarısını Yaradaki o eski tadı arıyorum halen Kandaki saflığı Annemin merhametini Babamın öfkesini Yaşamak için değil de, ölmek için yaratılmış gibiyim Islatıp dövüyor gözlerimi her gece anıların Irksız bir zaman geçiyor kadranımdan durmadan Aynanın karşısına geçip seninle konuşuyorum Koyu bir karanlığın tam ortasında Aşağılıyorum kendimi Ve sana dair her şeyi Bu çok büyük bir acı Beni o an öyle görenler deli diyorlar Anlayanlar ise çaresiz Yani ya deliyim ya çaresiz Ya da sadece deli! Sana hak vermiyorum Sonra peşine düşmem gerekiyor geri almak için Kendi vicdanımla rezil oluyorum Belki de beni anlatabilecek en mantıklı cümle bu şimdi Vicdan! Vicdanı olmayan hiç kimse sevemez biliyor musun? Sana bırakıp gittiğin bir adam resmi çizeyim bu akşam Siyah, kirli derisi ve kanlı sakallarıyla Kazdığın çukura sessizce giren öfkeli bir ceset Sakin bir cenin Güneş’i soğuk bir tarafından tut ve çek Sonra insanlar... Kutsal bir kitap edasıyla dolanan Küçük harflerden büyük mutluluklar Büyük yalnızlıklardan küçük noktalama işaretleri üretebilen Kendine yabancı, herkese dost insanlar.. Neyse! Kalabalık olmasına gerek yok Bir ihtiyar Bir çocuk Belki biraz da deniz kabukları Ve yerlere savrulmuş gazete parçaları Yeterli Gökyüzü parçalı bulutlu Toprak biraz nemli Sağanak yağışlı hafif bir rüzgar Ateş böcekleri Sonra yoğun bir ateş Ağzımda nicedir bırakmaya çalıştığım sigaram Çok sert fırça darbelerine ihtiyacım olacak Giyotin , asma kafes ,çarmıh... abartılı olabilir O kadar zalim değilsin elbette Sadece bırakıp gittin Peki , aşağılama maskesini bilir misin? Orta Çağ dünyasından bir işkence aleti İşkence deyince hemen acıyı düşünürsün Kan , parçalanmış insanlar ... Oysaki gururuyla oynanması, bir insana en büyük acıyı verir Sahi sen gurur nedir bilir misin ? |
Sevildiğini zannetmekle, yanıldığını anlamak arasında geçen sürede, verdiği kayıplar
Ve sonra daha bir anlam kazanıyor
Üzerinde kul hakkı kalmış biçare yalnızlıklar...
Kalemize sağlık, okudum ve yalnızlığı yaşadım. Hayret. Hayatımdan gidenlere kızmadım..
Mine SOYER tarafından 1/18/2014 12:28:54 PM zamanında düzenlenmiştir.