Ölü Şairler
taşın içinden geçen
senin içinde gece bitecek mi bu kalp kesiği ağıt ellerin nasıl cesur kendini öldürmeye rüya yavaşlığında ceset kokuları korkularını salıncaklara kurmuş şiirler serin yağmur fısıltısı ölü şairlerin kemiklerinde acıyı örtüyorlar dondurup bir bardak su ekmeksiz ve nefessiz ilk gün mezarları üstünde tel tel ile dantelli serçe şakıdı onun şarkısını mavilikler ağlıyordu yüzünde kimliksiz taşlar gölgeler bıraktı harflerle nefes alan daraltı boğdu içinde dönen sancıyı işitilmez kuyular dalgın şiirler kekelemeler bıraktı birde ölü şairler. |
~ ölmez ki şairler ~
ki hangimize olmuyor
içinden geçtiğimiz bizi boğan onca sevimsiz düşünce öldürüyor da bizi bizde,
ve nice yalnızlıkları büyütüyor içimizde.
Düşününce kıpırdamazdı hiçbir renk hiçbir gecede..
rengi sevdiren
serçeye kanat değdiren
hece.
taşın içinden geçebildiyse şâyet
bir yudum su..ummana sevdalı ağlasın dursun.
işitilir nasılsa
siyahın gözünden mâî’nin gönlüne
~~