Sensizliğin kucağında küçüldüm daye.!
İçimdeki küçük kızın boynu bükük ve çaresiz
Yokluğun ok gibi içimi deliyor
Tepeden tırnağa üşüyorum
Göz yaşlarım solumda ki kan nehrine karışıp içimi göçeriyor




Aklın defteri anıları aralandıkça kanıyorum
Ve ben hasretin pençesinde debelendikçe
Hatıralar yanı başıma bağdaş kuruyor
Renkler solgun siyah, beyaz yine de unutulmuyor.!




Ahh daye.!
Anılar öyle bir hışımla beynime yürüyor ki
Çaresizliğin elleri nasırlı, yüreğimi sıkıyor
Kimseler çığlığımı duymuyor




Mevsimler birer birer solarken
Takvimler her günü siliyor
Sana uzanan yüreğim titriyor
Dilime dolanan anne sözcüğüne düğümler attırıp susturuyor.!
Hangi yarama dokunsam içimde sen acıyorsun
Gözümün nuru, hayat verenim daye
Bu nasıl bir acı ki yıllar geçtikçe eskimiyor.?




Ne söylesem kifayetsiz
Ne yapsam ne etsem yerin dolmuyor
Yüreğe kirbit çakanım
Seni özlüyorum
Kimsesizliğimin tek adı daye





ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---


Daye: Anne