BİLYELERİM
Dairelere sığmayan duygularım...
İki karışlık mezara yatacak bedenım... Başı sonu olmayan siyah bir deniz... Anlıyorum şimdi çizgilerin anlamını... Özledim küçücük kavgalarımızı... Çukura düşüp kalkmalarımızı... Çamura bulanmış ellerimizle... Nişan alıp kalplere ok fırlatmayı... Akşamın son bulduğu ufuklarda... Kargaşadan kaçan küçük adımları... Annemın pencereden seslenişi... ve benım kulağıma yaptığı etkisi... Bilyelerimi sakla dediğim toprak... Saklı duruyor mu ?... Ellerimle verdiğim rengarenk bilyelerim... Hala çamurlu mu yoksa ?... Bilyerimde çocukluğum gibi kayboldu... Gökkuşağından atlamalı çocukluğum... yazan:KEREM ATEŞ |