Ayrılık ve ölüm gibi-Biliyor musun yâr- Öyle, Yürek dolusu sözlere, gerek yok aslında. Sadece, doğurdukça öldürdüğün yer yüzünden, gidesim var! O kadar. -Çok mu, ağır oldu bu?- Aslına bakarsan, değil. Hatta, az bile kalır diyebilirim sana! Gülümserken, yanaklarıma çöken gamzelerin, alaycı mimiklerinde! -Biliyorum- Bu sen değilsin, diyorsundur şimdi. Yine çöktü yanaklarıma, alaycı gamzelerimin mimikleri. Sıkıldım işte. Gitme kal derken sana, defolup gidercesine gittiğin, gök yüzümden yar! -Bu son, sözümdür sana- Ey yer yüzünle gök yüzümü, ateşlere verdiğim sevgili; Ey aşk sunaklarıyla, ay çehrene cennetler, bahşettiğim deli -Hû- Duyuyor musun beni? Bu dönüşü olmayan bir cezadır ha. Yani ayrılık, ve ölüm gibi! Hoşça kal... 07.01.2014 Adnan Bilgiç |