BİLİNMEYEN BİR DERGÂHIN HÜZÜNLENMİŞ ADAMI
bir öfke kadar naif
ve özlem, acının bir ferdi. bu şiir bilmediğim bir dergâhın nakış tutmamış tarafından ifşa ediyorum gün yüzüne! tutunmamak için çarşaf altında tutulan onca eldiven kelimelerimi unutmuş çocukluğumdan arta kalan işçi kurumundan ödünç alıyorum sevgimi kaç doz aldıysam ihtiyaç geri yola bırakıyorum sana gelen bütün umutları sana geliyorum gelirken bir beyaz kâğıttan yapılmış gemileri maviye sunuyorum görülen yahut görülmeye yüz tutan yüzülme sana geldim bir gece ansızın bunu yazarken avucumda söndürdüğüm sigara izmaritini sevgine bağışlıyorum. |